The Patriot

Het is ondertussen (ondanks de brand) ook de 4de juli geweest, je weet wel het Amerikaans feest dat hun onafhankelijkheid viert. Het is tevens de gelegenheid bij uitstek om je huis rood-wit-blauw te kleuren, een grote vlag buiten te handen en een BBQ te organiseren.

Ik ging even wandelen langs de centrale straat van SB met een vriendin. De straat was afgesloten omwille van een grote opgeblazen arend in maatpak die de boel onveilig had gemaakt.

Het ondier werd echter al gauw verwijderd door de oudstrijders en hun antieke tanks. Ja hoor er was een defile. Buiten soldaten en militaire voertuigen werd er ook plaats gemaakt voor chique auto's. Zo weten terroristen dat als puntje bij paaltje komt, Santa Barbara zelfs haar dure Lamborginies en Feraries zal inzetten om hun tegen te houden.

Ik heb samen met vrienden lekker gebbqed, hoewel het nogal vervelend was dat de stroom nog steeds regelmatig uitviel. De bosbrand is trouwens nog steeds bezig. Vrijdag kleurde de zon rood door alle rook die van de brand SB inwaaide.

Gelukkig was er geen rook meer in de avond zodat we met zijn allen konden gaan kijken naar het fameuze vuurwerk van 4th of July. Iedereen had me een spectakel beloofd. Dan merk je meteen dat 'iedereen' niet heel veel gewend is. Het was een mooi vuurwerk festijn, daarover niets dan goed. Maar een spektakel zou ik het ook niet noemen. Komt daar nog bij dat de brandweer als de dood was voor niuewe brandjes, waardoor het vuurwerk alleen mocht afgestoken worden door professionelen en alleen in de buurt van de oceaan.

Het was wel een leuke dag...en een mooi einde van een mooi jaar. Het is bijna tijd dat ik terugkom.

Fire walk with me

Een nieuwe post, vlak voor de nationale feestdag van de VS, dat moet vast iets vrolijk worden. Niets is echter minder waar. Santa Barbara staat in brand, althans het deel waar de universiteit is gelegen.



Ik had natuurlijk niets in de gaten. Ik was druk aan het werken in mijn kantoortje toen zonder waarschuwing de electriciteit uitviel. Vreemd dacht ik, maar werkte gestaag verder. Toen ik enkele uren later de bus naar huis wou nemen, merkte ik dat zelfs de liften van het gebouw het niet meer deden. Eenmaal via de noodtrap buiten het gebouw geraakt, merkte ik de geur van brand en as. Even later, aan de busstop, hoorde ik het nieuws. De bossen van de San-Ynez mountains stonden in brand. Voor diegenen wiens geografisch orientantie-vermogen het laat afweten. Santa Barbara wordt omringt door de San-Ynez bergketen. Het is de plaats waar het national park Los Padres zich bevindt, alsook het plekje painted cave (mensen die me bezocht hebben weten ondertussen waar de klepel hangt, of hebben in ieder geval al iets horen rinkelen).

Gisteren was die bosbrand nog ver weg, in de heuvels. Toch zat ook Santa Barbara zonder stroom. Thuisgekomen had ik precies 20 minuten om mijn pizza de oven in te mikken (BBQ-kip voor wie het mocht interesseren) toen de electriciteit voor een tweede keer uitviel. Dit keer duurde het ongeveer 13 uur. Toen ik mijn woonst in de vroege ochtend verliet was er in ieder geval nog steeds geen electriciteit.

Momenteel is het gevaar alleen maar groter geworden. Goletta, het stadje waar de eigenlijke universiteit is gevestigd, is in hoogste staat van evacuatie. 1600 gezinnen hebben hun hizen al verlaten. Toen ik de universiteit vandaag verliet lag er een rode waas in de lucht. De lucht was vol as en het was moeilijk ademen. De terugreis met de bus liep vertraging op door het aantal autos dat het stadje probeerden te ontvluchten. Een goede drie mijl van de snelweg verwijderd was op verschillende plekken een rode gloed merkbaar, afkomstig van brandhaarden die de grenzen van de stad hadden bereikt.




Het klinkt allemaal buitengewoon avontuurlijk, maar het leven gaat ondertussen rustig door hier in SB. Het vuur zal heus niet tot aan de zee (waar ik woon) geraken. Toch is het heel indrukwekkend. Hoe reageren de amerikanen? Zoals ze altijd doen in deze situaties: in winkels en benzinestations staan lange rijen aan te schuiven, al hamsterend uit vrees voor meer overlast. De studenten pochen over wie het dichtst bij de vlammenzee woont en het mooiste zicht heeft. En soms wordt er ook wel een cynisch grapje gemaakt. De mensen vragen zich af hoe die brand zo snel uit de hand kon lopen. Dient de National Guard niet om de brandweer bij te staan in deze situaties? Maar de National Guard is natuurlijk niet beschikbaar, aangezien zij andere brandjes aan het blussen in in Baghdad.

American history X

Oh, ja nog een akelig voorval, dat Karin en ik schokkend vonden:
Ventura is een klein stadje 30 minuten van SB. De hoofdstraat ligt bezaaid met tweedehandswinkeltjes en vintage-winkeltjes. Heel leuk om doorheen te wandelen en ontdekkingen te doen. Wie echter iets te hard zoekt, kan rare dingen vinden.


Inderdaad. Dit kleine pitoreske stadje verkocht herinneringen uit de goede oude tijd. Want je kunt nooit genoeg memorabilia hebben van Lynchpartijen en samenkomsten in het wit. De replica-Hitlerjugend dolk die we in hetzelfde winkeltje vonden was er niets tegen...
We waren geneigd de dingen te kopen en ze meteen aan een afro-amerikaans museum te schenken.

All things bright and beautiful

Natuurlijk is niet alles vreselijk en boosaardig in Amerika. In elk stukje wildernis zijn er prachtige dingen te beleven. Karin en ik gingen vorige week onder meer naar Sequioa National park en daar zagen we heel wat mooie beestjes.
Nu weten we meteen waar disneys Knabbel en Babbel op gebaseerd zijn: inderdaad dit is een Chipmunk.

En ook Yogi Bear was van de partij. Karin en ik waren vijf minuten op wandel tijdens onze eerste officiele wandeltour toen we deze mama-beer met twee cubs tegenkwamen. Overal werd gewaarschuwd dat zwarte beren best gevaarlijk konden zijn, zeker met welpen, dus zijn we snel op onze passen terug gekeerd. Maar niet zonder eerst een foto te nemen.

De Beren zijn in Sequoia zo een plaag dat je tijdens het kamperen je voedsel is speciale berenboxen moet steken. Indien je iets geurend in je tent hebt (deodorant, kaarsen, tandpasta) kun je een onverwachte harige bezoeker hebben diep in de nacht (mij niet inbegrepen).

Natuurlijk was de marmot ook aanwezig. Dit diertje was gefascineerd door ons buitenlanders en was zo tam als een...marmot geloof ik?

Maar het grootste monster dat we hebben gezien was tijdens de laatste dag, waar we op Walvisspotting gingen. De Bultrug is een groot beest maar het is waarlijk wonderlijk hoe veel buitelingen zo iets groots kan maken en nog steeds gracieus kan zijn.

If you are going to San Francisco....

Ik heb veel te vertellen. Drie weken lang was Karin op bezoek. Het was fantastisch. We hebben genoten van drie weken bij elkaar zijn. We hebben in de zon gelegen, we hebben LA verkend, de klerenwinkels van Ventura onveilig gemaakt, de bergen van Sequoia beklommen en daarna de heuvels van San Francisco. We kwamen ook in contact met de meest rare diersoorten, chipmunks, marmotten, Bultrug walvissen, wilde herten en een moederbeer met twee kindjes. Alles was fantastisch.

En toen gingen we naar San Francisco. En hier stop ik even mijn verhaal. Voor iedereen die dit leest: we zijn ok, we zijn er levend uitgekomen, het was traumatisch maar uiteindelijk zijn we alleen materiele dingen kwijt. Goed, nu het verhaal:

Karin en ik houden van B&B. Ik weet, het klinkt een beetje traditioneel en oudbakken, maar we zijn alletwee een beetje huiselijk, we genieten van het comford en het is in ieder geval persoonlijker dan een hotel. Dus boekten we, na vier dagen in de wildernis van Sequoia National Park te hebben overnacht, drie dagen een B&B in San Francisco. Het was een mooi huis, in een nette wijk, juist tegenover een prachtig park. De eigenaars waren ook vriendelijke mensen, we hadden een mooie kamer, een eigen badkamer en er was een benedenverdieping met een Hot Tub die uitkeek op SF downtown. De eerste dag hadden de eigenaars zelfs kaas en wijn klaargezet, om ons te verwelkomen.

De eerste twee dagen gingen zo voorbij. Lekker dineren, de stad verkennen: chinatown, Japantown, Golden Gate Park, de prachtige huizen van SF...De vrijdag waren we van plan vroeg op te staan, en via Monterey terug naar Santa Barbara te rijden, een rit van 6 uur. We stonden dan ook vroeg op (8 uur) en waren aan het genieten van een lekker ontbijt op de bovenste verdieping toen we besloten om weg te gaan (rond 9 uur). Het huis was al verlaten, aangezien beide eigenaars op hun werk waren. Toen ik echter in onze kamer kwam, merkte ik onmiddelijk dat mijn laptop weg was. Ik had het ding meegenomen op onze trip, omdat ik een emailjunkie ben en omdat ik graag op de hoogte blijf. Je kunt je voorstellen wat een schok. Mijn laptop bevat al mijn werk van het laatste jaar. Ik heb wel backups, maar die zijn altijd slechts gedeeltelijk opgeslagen. In lichte paniek riep ik Karin. Samen besloten we het huis af te zoeken. Wie weet had ik het ding misplaatst. We vonden echter niets. Zelfs geen spoor van inbraak

Ik dacht eigenlijk dat een of andere junkie gewoon was binnengelopen en mijn laptop had meegenomen. Dat verwacht je in Nederland tenminste. Terwijl Karin de rest van de bagage klaarmaakte, ging ik naar de bovenste verdieping om de politie te bellen en de B&B-eigenaars te verwittigen dat iemand hun huis was binnengebroken. Ik was juist aan het zoeken naar hun telefoonnummer toen ik opeens Karin hoorde gillen. Ik stormde naar beneden, al schreeuwend dat ze Karin met rust moesten laten. Op de gang werd ik tegengehouden door een gemaskerde man, die een pistool op me richtte, terwijl hij in zijn andere hand een mes hield. In klare taal riep hij me toe: "Get down motherfucker, put your hands on your head". Karin vertelde me later dat zij had geschreeuwd omdat ze tevens deze man tegen was gekomen op de trap. Tegelijkertijd had een andere man haar van achter vastgegrepe en haar op de grond gedwongen. Terwijl ik ook door mijn knieen ging, benaderde de man met het pistool mij en drukte de loop tegen mijn voorhoofd. En dat moment duurde uren.

Karin en ik werden naar de bovenverdieping geleid. Ik mocht wandelen, Karin diende op handen en knieen te kruipen. De mannen (het waren er twee) ondervroegen me: Waar is het geld van mijn ouders, waar is het geld verborgen in de Hot Tub, waar is de kluis? Ik probeerde hen duidelijk te maken dat we van niets wisten. We waren gewoon B&B-ers, we kenden de mensen niet eens. Boven gekomen moesten we op het bed gaan liggen van de eigenaars. Karin lag aan het hoofdeinde, ik aan het voeteneinde. De mannen bleven ons vragen waar het geld was, en wij probeerden hen duidelijk te maken dat we niets wisten. Karin door op hun vragen te antwoorden en ik door middel van een vloed van woorden, alsof ik dacht dat ik met redeneren me uit de situatie kon lullen. Naast enkele 'shut ups', 'dont lie' and 'where is the money of the hot tub' (de raarste zin ooit) kregen ze door dat we echt van niets wisten. Ze plaatsten vervolgens kussens over onze hoofden, fouilleerden ons voor geld en telefoons (ze vonden mijn GSM, maar misten (gelukkig) mijn portefeuille) en begonnen daarna het huis te plunderen. Ik vroeg hen mijn laptop achter te laten, aangezien daar al mijn werk op zat. Een van de bandieten verzekerde me: indien ze vonden wat ze zochten zouden ze mijn laptop terug geven. Toch wel vriendelijk...

We hebben niet zo een goed idee hoelang dit alles duurde. Een uur, anderhalf uur? De mannen gooiden met lades, cd's, boeken, ze braken ventillatieschachten open op zoek naar geld. Karin hield ondertussen mijn been stevig vast waardoor ik me meer op mijn gemak voelde. Opeens hoorden we (we durfden nauwelijks te bewegen: voor je het weet schieten ze je dood) een van de mannen zijn compaan toefluisteren: 'keep low'. Enkele minuten later hoorden we de B&B-eigenares thuiskomen. Later bleek dat diezelfde ochtend haar garagesleutel uit haar auto was gestolen. Ze kwam naar huis om de code van de garage te veranderen. De eigenares kwam naar boven en toen hebben we haar bij ons geroepen en haar gesmeekt het huis uit te vluchten en de politie te bellen. We hadden geen idee waar de dieven waren. Vijf minuten later hoorden we de politie. Ook zij kwamen met pistolen het huis binnen en met onze handen omhoog werden we uit het huis geleid. We waren bevrijd. Het was half twaalf. Het zou nog eens vier uur duren vooraleer de politie klaar was met ondervragingen.

De dieven hadden alles goed gepland. Ze wisten hoe ze het huis konden binnenkomen door de garagesleutel van de eigenares uit haar auto te stelen. Ze kenden de plaats, of wisten alleszins waar de Hot Tub was. Ze hadden echter niet gedacht dat er nog mensen in het huis zouden zijn.
Er zat geen geld in de hot tub. De dieven hadden een of ander wild verhaal voor waar aangenomen.

Dat was ons verhaal. Ons trauma.
Uiteindelijk is alles best goed afgelopen. We zijn niet fysiek mishandeld. De dieven waren brutaal, maar niet hardhandig. We zijn mijn laptop kwijt, onze telefoons, Karin's camera, haar contant geld en cd's die ze had gekocht een dag van tevoren. De politie verzekerde ons dat we van geluk mochten spreken. Regelmatig eindigen deze 'home invasions' niet zo positief.

Na dit incident zijn we snel doorgereden naar Santa Barbara. We kwamen om aan rond tien uur 's nachts. Doodop.
En zo eindigde een van de engste dagen van mijn leven.
En het moraal van het verhaal? Wat er ook gebeurt, altijd 911 bellen. Neem geen Laptops mee op vakantie en maak elke week een volledige backup. Hang niet de held uit bij een overval. En vooral, geniet van je tijd samen. Je weet maar nooit.

The poolboy

Vorig weekend een luxe-leven op de ranch van een vriendin. je weet wel, zo een ding van 7 hect. land, met overal kleine cottages, zeven auto's, een zwembad en een eigen beekje.



De Ranch is gelegen in het midden van Malibu Hills, een plekje geheten malibu lake. Vroeger de plaats waar de rijke hollywood-sterren hun huisjes hadden, nu eerder de plek om te wonen voor de nouveau rich.

Ja hoor, Jeroen werkt zich stiekem een weg naar de "inner-circles of California's elite".

Toch is niet alles tres chique. In het midden van alle luxe vind je ook de Rock store, waar vanaf de jaren 1960 bikers van heel amerika naar toe reden. Elke zondag is er een 'gathering' en soms komt Jay Leno zelfs met zijn eigen motor. Jullie kennen de store waarschijnlijk, aangezien de pub regelmatig voorkomt in roadmovies als Easy Rider of The Wild Ones.

In hollywood stijl trachte ik mijn leven wat meer kleur te geven. Wie had gedacht dat ik ooit nog een zwembad zou schoonmaken, in mijn zwembroek, terwijl het 40 graden was. Het leven is mooi.

Sunny side up (happy easter!)

Het is ondertussen al weer een maand geleden sinds ik een blogentry had. Niet dat er veel gebeurd is ondertussen. Het zijn nog steeds verkiezingen, hoewel de vaart er helemaal uit is. Ik heb niet het gevoel dat iemand er hier nog zin in heeft. Kan ik me goed voorstellen: elke dag de tronie van Leterme of Balkenende zien zou me ook danig irriteren. Hoe zouden hun respectievelijke vrouwen dat oplossen? Maar goed, dat ligt anders.
Wat is er hier nog gebeurd? Niets interessants eigenlijk. Ik kan je wel vertellen dat Pasen niet bepaald een indrukwekkende gebeurtenis is in SB. Van alle feestdagen is het echt de minst gecommercialiseerde. Er worden welliswaar eieren verkocht in elk winkelcentrum maar ik zag geen verklede paashazen, geen christusprocessies, geen versieringen, niets...Misschien vinden ze het moeilijk Pasen te verkopen aan de mensen. Ook weinig 'happy Easter' de dag na pasen (geen paasmaandag zoals bij ons). De mensen die ik tegenkwam keken raar op en eentje repliceerde met een bitse: 'Happy Peschach'. Dit is het joodse paasfeest dat natuurlijk niet op dezelfde dagen wordt gevierd. Ik begrijp dit land toch niet helemaal. Toen ik tegen dat vrouwmens 'happy CHristmas' zei was ze wel blij. Nu het is de Joodse New Yorkse die weigert (als enige) mijn naam uit te spreken dus het zal wel iets East-coasts zijn.
Toch heb ik rede tot blijschap: de lente is aangebroken, of misschien eerder de zomer.


Alle bomen staan hier in volle bloei en het heeft al 4 weken niet meer geregend. Dat is leuk, zeker als het ook zo een 25-30 graden is elke dag.
Het was dan ook een verplichting om mijn huisgenoten te trakteren op een mooie Paaslunch met lekkere vis (Makhi-makhi), een voorgerecht van geitenkaas en sesamzaad in filodeeg en een heerlijke paastaart. En natuurlijk Margharita's. Het werd een leuke vrije dag:




Soms is dit een heel mooi land. Het was in ieder geval een leuke dag met heerlijk weer. Toch miste ik mijn vrienden in Nederland des te meer. Ik verlang naar mijn dinnerfeestjes en late avonden op cafe. Maar ik ga wel de zee missen hier.