Wat is er hier nog gebeurd? Niets interessants eigenlijk. Ik kan je wel vertellen dat Pasen niet bepaald een indrukwekkende gebeurtenis is in SB. Van alle feestdagen is het echt de minst gecommercialiseerde. Er worden welliswaar eieren verkocht in elk winkelcentrum maar ik zag geen verklede paashazen, geen christusprocessies, geen versieringen, niets...Misschien vinden ze het moeilijk Pasen te verkopen aan de mensen. Ook weinig 'happy Easter' de dag na pasen (geen paasmaandag zoals bij ons). De mensen die ik tegenkwam keken raar op en eentje repliceerde met een bitse: 'Happy Peschach'. Dit is het joodse paasfeest dat natuurlijk niet op dezelfde dagen wordt gevierd. Ik begrijp dit land toch niet helemaal. Toen ik tegen dat vrouwmens 'happy CHristmas' zei was ze wel blij. Nu het is de Joodse New Yorkse die weigert (als enige) mijn naam uit te spreken dus het zal wel iets East-coasts zijn.
Toch heb ik rede tot blijschap: de lente is aangebroken, of misschien eerder de zomer.
Alle bomen staan hier in volle bloei en het heeft al 4 weken niet meer geregend. Dat is leuk, zeker als het ook zo een 25-30 graden is elke dag.
Het was dan ook een verplichting om mijn huisgenoten te trakteren op een mooie Paaslunch met lekkere vis (Makhi-makhi), een voorgerecht van geitenkaas en sesamzaad in filodeeg en een heerlijke paastaart. En natuurlijk Margharita's. Het werd een leuke vrije dag:
Soms is dit een heel mooi land. Het was in ieder geval een leuke dag met heerlijk weer. Toch miste ik mijn vrienden in Nederland des te meer. Ik verlang naar mijn dinnerfeestjes en late avonden op cafe. Maar ik ga wel de zee missen hier.
