Wanneer weet je dat je echt in de VS bent? De eerste keer in een burgertent (ik verkies Fatburgers, een heerlijk staaltje lekker fastfood)? De eerste keer dat je Diane Keaton ziet winkelen in Downtown Santa Barbara (Karin en ik waren die novemberdag heel trots)? Of is het de eerste keer dat er iemand voor je deur neer wordt gestoken?
Inderdaad, jullie (niet zo) trouwe reporter van Amerikaans cultureel leven werd gisteren getrakteerd op zijn eerste 'gang' ervaring. Eerst wat uitleg. Santa Barbara is een mooi stadje dat barst van de toeristen. Ondanks de positieve 'holiday' sfeer kent Santa Barbara in steeds toenemende mate 'gang violence'. Meer bepaald tussen de Westside en de Eastside. We spreken hier trouwens over jongeren tussen de veertien en de twintig jaar, meestal van Latino -achtergrond. In juli 2007 werd een jongen van vijftien doodgestoken op het midden van de dag, in de drukste straat van de stad. Sindsdien is er om de twee weken wel ergens een akkefietje.
Zo ook gisteren. Ik was uitgenodigd voor een feestje bij een vriendin. Om half twaalf gingen twee meisjes naar huis, om na enkele ogenblikken het huis in te vluchten. Op de straat was een groep jongeren iemand aan het afranselen. Onze reactie was natuurlijk: vlug! kijken! Het was pikdonker in de straat (Eastside, btw) en inderdaad, overal zagen we rondrennende jongeren. Het was nogal bizar dus besloot onze gastvrouw de politie te bellen. Enkele minuten later was de cul-de-sac door 10 politiewagens afgesloten (en zagen we nog meer rondrennende jongeren, dit maal met paniek in hun ogen). Ik kan niet zeggen dat ik veel ervan begrepen heb, maar even later wou de politie met ons praten (en vooral met de meisjes die de afranseling hadden gezien). In de woorden van de politieagent: "We found a big puddle of blood and if somebody turns out dead, we need you to conform that he was attacked."). Ik vond het nogal dom dat de politie gewoon naar het huis kwam. Gaan de gangleden dan niet weten dat wij 911 gebeld hebben? Volgens de politieagent werkte het zo niet...heel bemoedigend. Maar goed, nadat de gearresteerde gangleden werden weggevoerd (er was een line-up!), werd het al snel stil in de straat en eindigde alle commotie. De meisjes konden in alle rust naar huis gaan en wij hadden en nieuw gespreksonderwerp. Zeker toen we later een telefoontje kregen dat de straat bezaait was met huis-tuin en keukenwapens, zoals scheermesjes enz. het had allemaal iets amateursachtigs, maar goed, het is leuk te weten dat jongerencultuur ook in Amerika zijn uitspattingen heeft.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten