Thanks was given.

Vorige week was het de week van Thanksgiving. Een speciale week voor de meeste Amerikanen. Ik vermoed zelfs dat Thanksgivingweek persoonlijk verantwoording moet afleggen voor het teweegbrengen van het broeikaseffect en Global Warming (raar he, dat het ongeveer een 10 jaar duurt om de naam van het een in het andere te veranderen). Thanksgiving samen met zijn partner in crime Kerstmis. Waarom? Omdat alle Amerikanen dan naar 'huis' reizen, huis zijnde de plaats waar de rest van de familie samenkomt. Het maakt niet uit dat dit uren vliegreizen of autoreizen inhoudt. Zolang ze maar samen aan tafel kunnen zitten om te eten. Zo reed Jennifer, mijn Duitse huisgenoot een goede twaalf uur heen naar Sacramento om bij haar grootouders te zijn. Na drie dagen reed ze weer 12 uur terug. Kan iemand zich voorstellen elk jaar een rit naar Madrid (voor de nederlanders Barcelona) te maken en terug, gewoon om enkele dagen bij familie te zijn? Nu goed, mijn andere huisgenoten hadden maar het vooruitzicht van drie uur reizen, dus dat valt op zich nog mee. En aangezien ik een volledige Amerikaanse Thanksgiving-ervaring wou opdoen, was er van hogerhand besloten dat ook iemand naar mij toe zou reizen. over hypocriet gesproken. Maar ik kan niet zeggen dat ik niet gelukkig was ermee. Vorige week was ik blij, vrolijk en gaf ik graag dank, want voor de eerste keer in drie maanden zag ik mijn liefje weer. En het water zat me sowieso al aan de lippen.

Karin had helemaal de moeite genomen om zes dagen te genieten van het weer in Santa Barbara en het klimaat vergoedde haar door een prachtig staaltje opwarming. Ik denk dat het zelden zo mooi weer was hier. Het zou ook kunnen dat het mijn eigen gelukzaligheid was dat het klimaat zo deed kantelen. Ik hoop dat ik binnenkort niet samen met beklaagde kerstmis en beklaagde Thanksgiving voor het Internationaal Gerechtshof van Den Haag sta.

maar goed, het weer was prachtig, mijn vriendin was prachtig en we hebben heerlijk gegeten (Sushi! twee maal). Maar het allerleukste was toch het thanksgiving maal bereiden. Een goed thanksgiving maal heeft deze ingredienten:

- 1 Kalkoen, met vulling

- Veenbessensaus

- Maiskolven

- yams (Zoete aardappel)

- Dessert: pompoenvla

Wel we hadden dit allemaal en alles was klaargemaakt door ons. Karin haar chirurgische talenten kwamen bovendrijven toen ze de stukken kalkoen vulde en daarna aan elkaar naaide (heel indrukwekkend). Mijn kooktalent toonde zich in het inproviseren van recepten en samen aten we vol fascinering Zoete aardappelprak met marshmellowspek. Als een snoepwinkel haar deuren opende in je mondhoeken. De klaargemaakte gerechten kunnen jullie hieronder bewonderen, maar geloof me, alles was even lekker als het eruit ziet:

Er werd natuurlijk niet alleen gegeten en gedronken tijdens de week. We deden ook ons uiterste best om samen SB te verkennen. Zo hebben wij gezien: het enige Ghetto van SB (we dachten dat een supermarkt open was op Thanksgivingdag, klaarblijkelijk niet, en klaarblijkelijk was het ook geen goed idee om 15 blocks naar de centrale straat van SB te wandelen door een wijk die gekenmerkt werd door de autokerkhoven. Maar goed niets gebeurd, wij zijn stoer), Het strand van SB (zo een duizend keer, maar memorabel was de keer dat we voor pannekoeken gingen aan het strand, terwijl het nog vloed was). Niet alleen gaf dit het resultaat van prachtige fotos, het zorgde ook voor de dood van mijn eigen fotocamera, die Karin had meegenomen uit Nederland, en die ik op het strand in het zand het gegooid (per ongeluk).






Dit is de rots waarvan mijn camera tuimelde. Gelukkig woon ik in een land waar cameras relatief goedkoop zijn, dus ik hoop er eentje van hetzelfde kaliber op de kop te tikken (of anders weten mijn familieleden meteen een fantastisch geschenk voor kerstmis).




Een heerlijke tijd dus. En voor ik het vergeet. mijn eerste hoofdstuk is ook pas aan Bart afgegeven, dus nog drie te gaan!

Om wat variatie te verkrijgen heeft Karin beloofd zelf een verslagje in te dienen over de laatste twee dagen van haar bezoek, waar we de kanaaltjes van Venice Beach bevoeren en levendige discussies hadden met vreemde Hollywood vrouwen op prozac. Maar dat is voor een andere keer.