Skunks in the backyard

Als ik je vertel dat ik op dit eigenste moment verse vijgen aan het eten ben, terwijl ik in de warme zon aan het genieten ben van het geluid van de golven van de Pacifische oceaan, zou je me geloven? Klinkt het even ongeloofwaardig als een ontbijt van ' flat bread' met 'almondbutter' zonder vettoevoegingen, kapitalistische fair trade koffie en jam zonder suiker? En als ik je nu vertel dat ik in een huis woon waar men nooit deuren op slot doet omdat we in een wijk wonen waar alleen 50-plussers vertoeven. Dan lieg ik zeker en vast (vast en zeker voor de anders-nederlandstaligen)

Toch moet ik je teleurstellen. In Amerika is alles mogelijk (buiten 50-plussers "oude mensen" noemen, hetgeen in California 'a big no-no' is. Niemand is oud in California, zelfs niet de aftanse rimpelige dames in short die met gewichten over de promenade joggen).

Zoals de lezer kan afleiden, ik ben aangekomen in Santa Barbara. Zondag, om 23u. stapte ik uit de taxi en letterlijk in de armen van een zeer gastvrije Jennifer die me hartelijk verwelkomde. De planning was een beetje overhoop gegooid omdat ik in Washington vertraging had (de piloot zat in het verkeer vast in Chicago). Daardoor miste ik miste ik mijn vlucht naar Santa Barbara en moest ik de airbus nemen in LAX. Een raadgeving aan al diegenen die me willen opzoeken in SB, neem de bus naar SB in plaats van het vliegtuig, het kost maar 40 dollar en het is veel handiger.

Hoe valt zo een eerste dag in SB mee? Wel, ik heb heel wat bijgeleerd. Bijvoorbeeld over fauna. Spinnen sla je beter niet met de hand dood, want het zijn waarschijnlijk zwarte weduwen en als die jou steken verlam je, eekhoorns geef je geen voedsel want ze graven de kliffen uit waardoor Santa Barbara letterlijk in het water valt, als je geluiden hoort in het holst van de nacht zijn het waarschijnlijk stinkdieren die de vruchten van de boomgaard (jaja, ik heb een boomgaard) verorberen en Mr. kitty zijn hart is alleen maar te veroveren door hem Catnip-snoepjes te geven.

Voedsel is overigens heel vermoeiend hier in SB. Ik wou graag koken voor mijn huisgenoten dus bracht Jennifer me naar een supermarkt. Diegenen die al in de VS zijn geweest weten dat de amerikanen hun kooppubliek graag overtuigen dat er in chocoladekoekjes geen vet zit, in jam geen suiker etc. Het is echter nog erger in California. Bij elk ingredient dat ik inkocht was een waarschuwing te vinden. De Balsamico-azijn bevatte volgens de staat van California lood en dus schadelijk voor kleine babies. De tonijn zou chemicalien kunnen bevatten, en ga zo maar door. Om het kort te houden, het gerecht dat ik klaar maakte zou volgens de Californische maatstaven goed zijn voor het vergiftigen van babies, 50+, zwangere vrouwen en iedereen die een zwak gestel had.

Voor de rest zijn alle cliches over California waar: iedereen rijdt met de auto, draagt teenslippers en shorts. De jeugd is oftewel aan de wiet, oftewel bezig met hun uiterlijk, oftewel bezig met seks (Teenager 1: "you know, like, I am so ready to have sex, you know.." Teenager 2: " oh yea, like, totally"). Verder zijn verkopers hier heel vervelend. Als ik vraag welke laptop beter is voor mijn doeleinde, loopt hij naar de meest dure van de twee, springt dan een metertje achteruit, kijkt me aan en zegt: "dude, this one is so awesome, you should like totally buy this one, dude. Really man, this machine is like totally the best, man."

En mijn huisgenoten? Een korte omschrijving om mee af te sluiten. Jennifer is 22, Duits-Amerikaans en kunstenares. Ze heeft me gisteren overal mee naar toe gebracht waar ik haar eeuwig (of toch de volgende tien dagen) dankbaar voor ben. Haar ongebreideld enthousiasme voor ongeveer alles wat je tegen haar zegt is vrij vermoeiend, maar ze zorgt er wel voor dat ik me thuisvoel. Allison is 24, Brits-Amerikaans en ze doet iets met ontwerpen van computerchips. Allison is de combinatie van Britse stijve onderlip en Amerikaanse know-how. Ze praat echter weinig en ik kan nog geen hoogte van haar nemen. Als laatste is er Valeska, Berlijnse, 25 en hevig op zoek naar een permanent visum. Op dit moment schrijft ze zich in op een studentenvisum om in de VS te kunnen blijven. Ze heeft een relatie met een binnenkort beroemde baseballer en is eigenlijk heel aardig.

Dat was het zo een beetje voor een eerste blog. Welkom bij de uitdraai van mijn leven. blijf en geniet van de show.

NB: aangezien ik mijn foto-apparaat vergeten ben bij Karin, op dit moment geen foto's. Maar geloof me het is hier prachtig, met bergen aan de ene kant en de zee aan de andere kant.